دوس دارم ، توو زندگی بعدیم ، قاصدکی توو دست عاشقی باشم و پیام دوست داشتنش رو به معشوقش برسونم.
دوس دارم ، توو زندگی بعدیم ، یه کلیسا باشم که وقتی مردم میان و راز و نیاز میکنن ، یه کم آروم شن.
پ.ن: منبع عکس
دوس دارم ، توو زندگی بعدیم، یه گلدون شمعدونی باشم که گذاشته باشنم لب یه پنجره.
تا هر کسی که چشمش به اون پنجره میفته ، دلش وا شه.
دوس دارم ، توو زندگی بعدیم ، روحم توو بدن یه مرغ بهشتی نر حلول کنه که برای به دست آوردن دل ماده ش خودشو هزار بار به آب و آتیش می زنه.
ایده این وبلاگ از جایی به ذهنم رسید که یه بار توو یکی از وبلاگا ( که الان خاطرم نیست)
یکی نوشته بود که دوس داره بعد از مرگش ، روحش در بدن شخصی حلول کنه که کار مورد علاقه
صاحب وبلاگ رو انجام بده.
به نظرم ایده جالبی اومد. گفتم شاید بد نباشه که یه وبلاگ بسازم با این ایده.